Niekonwencjonalna metoda leczenia migotania przedsionków

Według American Heart Association (Amerykańskiego Towarzystwa Kardiologicznego) szacuje się, że 2,7 mln obywateli Stanów Zjednoczonych cierpi na tę przypadłość. Nieleczone migotanie przedsionków podwaja ryzyko śmierci związanej z niewydolnością serca i sprawia, że szanse udaru wzrastają pięciokrotnie. 15–20% osób, które doznają udaru, choruje również na migotanie przedsionków.

Najnowsze badania wykazały, że hospitalizacje i koszty leczenia w związku z migotaniem przedsionków wzrosły w latach 2001–2010. Badacze odnotowali, że przypadłość ta prawdopodobnie stanie się ogromnym obciążeniem dla szpitali.

Aby zapobiec dalszemu rozwijaniu się objawów migotania przedsionków, pacjentowi należy przywrócić normalny rytm serca. Obecnie najszybszą i najbardziej efektywną metodą jest wstrząs elektryczny. Migotanie przedsionków może trwać przez kilka minut, ale kiedy przypadłość postępuje, pacjenci stale doświadczają AF, przez co leczenie wstrząsem elektrycznym nie jest już skuteczne.

Pomimo ryzyka wielu pacjentów nie zdaje sobie sprawy z zagrożeń. Według badań przeprowadzonych w 2009 roku tylko 33% pacjentów z migotaniem przedsionków uważa, że jest to poważna choroba. Mniej niż połowa jest świadoma tego, że w ich przypadku istnieje podwyższone ryzyko hospitalizacji związanej z niewydolnością serca, udaru lub śmierci.

Naukowcy wynaleźli alternatywną metodę, w której stosowana jest optogenetyka – technika, która aktywuje neurony poprzez świecenie na nie światłem, co z kolei powoduje wyrównanie rytmu serca. W badaniach genetycznie wstawiono depolaryzujące kanały jonowe, które mogą zostać aktywowane poprzez świecenie światłem w serce.

W teorii zakłada się, że za pomocą przycisku uruchamiającego światło będzie można dokonać depolaryzacji całej tkanki sercowej bez użycia wstrząsu elektrycznego. Pacjent ze wszczepionym implantem z diodami LED mógłby w przypadku migotania przedsionków zapalić światło, co spowodowałoby wyrównanie rytmu serca.

Podczas AF aktywność odbywa się pod zewnętrzną warstwą serca (nasierdzia) i nie można jej zaobserwować w normalnych warunkach. Naukowcy musieli zatem wykorzystać serca dwuwymiarowe stworzone z wyizolowanej od szczurów tkanki sercowej, aby dokładnie zobaczyć, jak nowa metoda działa pod warstwą nasierdzia. Badacze wywoływali migotanie przedsionków w 31 dwuwymiarowych sercach. Do serc został wprowadzony światłoczuły gen, a następnie zapalano światło w celu defibrylacji. We wszystkich sercach zdołano w pełni osiągnąć powrót do normalnego rytmu.

Teraz badaczy czeka testowanie metody na sercach trójwymiarowych. W tym przypadku nie będzie można zaobserwować mechanizmu defibrylacji szczegółowo, ale naukowcy mają nadzieję, że nowa metoda pozwoli pozbyć się migotania również w trójwymiarowym sercu. Zostaną przetestowane także inne rodzaje światła lub źródeł energii, które przenikają przez ciało i mogłyby zostać zastosowane z zewnątrz, bez potrzeby wszczepiania implantu. Jak podaje Światowa Organizacja Zdrowia, migotanie przedsionków to rosnący problem zdrowotny na świecie. Jeśli więc nowa metoda okaże się skuteczna, może całkowicie odmienić sposób leczenia tej powszechnej przypadłości.