Badanie krwi podpowie ci, jak najlepiej rzucić palenie

Zdaniem naukowców istnieje wiele różnorodnych reakcji na leczenie oraz skutków ubocznych terapii antynikotynowej, dlatego ważne jest odnalezienie wskaźników biologicznych, które określałyby najbardziej optymalną metodę dla danej osoby. Stąd pomysł na sprawdzenie powiązania pomiędzy metabolizmem nikotyny w organizmie a metodą leczenia.

Autorzy badania chcieli sprawdzić, czy ludzie z normalnym i wolnym metabolizmem reagowali inaczej na leczenie uzależnienia, oraz czy analiza krwi może zostać użyta jako pomoc w wyborze sposobu na zaprzestanie palenia. W badaniu wzięło udział prawie 1300 palaczy – wykluczono osoby stosujące e-papierosy, inny rodzaj leczenia uzależnień oraz te z poważniejszymi problemami zdrowotnymi.

Z początku podzielono uczestników na grupy za względu na powolny lub normalny metabolizm nikotyny, co zostało ustalone na podstawie badania krwi. Następnie poddano ich 11-tygodniowemu planowi leczenia z pomocą placebo, plastrów z nikotyną lub leku o nazwie wareniklina, stosowanego w leczeniu uzależnienia od nikotyny. Bez względu na stosowany sposób, każda z osób brała udział w terapii behawioralnej. Uczestników podzielono w następujący sposób:

Okazało się, że wareniklina była bardziej efektywna dla normalnego metabolizmu niż plastry nikotynowe. Dla powolniejszego metabolizmu nie było żadnej różnicy pomiędzy obydwoma rodzajami leczenia pod względem efektywności, ale wystąpiło więcej efektów ubocznych przy stosowaniu warenikliny.

Pod koniec 11-tygodniwego leczenia, wskaźnik zerwania z nałogiem u osób o powolnym metabolizmie wyniósł 17,2 proc. z użyciem placebo, 27,7 proc. z plastrami nikotynowymi oraz 30,4 proc. z pomocą warenikliny. Osoby o normalnym metabolizmie osiągnęły wyniki odpowiednio 18,6 proc., 22,5 proc. oraz 38,5 proc.

Jednak wskaźniki osób rzucających palenie były różne jedynie po 11-tygodniowym czasie leczenia – znaczna część osób wróciła do nałogu 6-12 miesięcy później. W związku z tym utrzymanie wskaźników na dłuższą metę wydaje się problemem, który należy rozwiązać w przyszłości.

Naukowcy są zdania, że leczenie palaczy o normalnym metabolizmie warenikliną, a o powolnym – plastrami nikotynowymi, może zoptymalizować wskaźnik rzucenia nałogu, jednocześnie minimalizując skutki uboczne. Pozostaje jednak kwestia długotrwałej abstynencji. Niestety wśród wszystkich grup nastąpił spadek jej wskaźników. Po 6 miesiącach wskaźniki dla osób o normalnym metabolizmie leczonych warenikliną były nieco wyższe niż w przypadku leczenia plastrami. Z drugiej strony po 12 miesiącach różnica nie była znacząca.

Ogólnie rzecz biorąc, badania są obiecujące. Nie wiadomo w tej chwili, czy badanie krwi określające odpowiedni rodzaj leczenia uzależnienia od nikotyny zostanie zastosowane na szeroką skalę. Nawet jeśli tak się stanie, inne czynniki również będą odgrywać znaczącą rolę w podjęciu decyzji, np. indywidualne preferencje czy wypróbowane wcześniej metody.