"1+1". Namów chociaż jedną osobę na szczepienie. To najlepsze, co możesz dziś zrobić. Mnie się udało

Jeśli coś w tej covidowej beznadziei nam wyszło, to system szczepień. Jest sprawnie, miło, szybko, przejrzyście i właściwie dostępnie od ręki. W weekend byłem na spacerze na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie, gdzie tuż obok Pałacu Prezydenckiego stał mobilny punkt szczepień. Zaszczepienie to kwestia chęci i 3 minut formalności. Kolejki? Brak.

Jedni powiedzą, że punkt niefortunny, bo w Warszawie przecież zaszczepiło się 2/3 mieszkańców. Z drugiej strony punkt idealny, bo przecież Krakowskie Przedmieście to turystyczne centrum stolicy, więc sporo tam przyjezdnych. Dziś naprawdę trzeba dużo chęci i złej woli, by się nie zaszczepić.

45 procent to niemal dokładnie tyle, ile wynosi średnia frekwencja ze wszystkich wyborów (parlamentarnych, prezydenckich, europejskich), które odbyły się w Polsce od 2000 roku (46 procent). Czy naprawdę żyjemy w kraju, w którym ponad połowie społeczeństwa jest naprawdę absolutnie wszystko jedno?

Nie trać czasu i zdrowia (psychicznego) na irracjonalnych i zatwardziałych antyszczepionkowców. Nimi powinno zająć się państwo. Poświęć go natomiast na tą sporą grupę nieświadomych lub nieprzekonanych. Przekonaj ich, dlaczego warto. Jeśli argumenty prozdrowotne nie działają, użyj tych bardziej praktycznych: o ograniczeniach dla niezaszczepionych. Brak wstępu do niektórych miejsc, brak możliwości wyjazdu z kraju lub najzwyklejsza wygoda – to argumenty, które potrafią zdziałać cuda.

Żeby nie być gołosłownym, zacząłem od siebie. Niedawno udało mi się namówić jednego kolegę, który nie planował się szczepić. A łatwo nie było, bo gdy z jednej strony ja namawiałem go na szczepienie, z drugiej był inny, który przekonywał go, by tego nie robić. Jak w filmach dla dzieci, gdy na jednym ramieniu siedzi aniołek, a na drugim diabełek.

I trochę dziecinna to sytuacja, gdy dorośli mężczyźni muszą przekonywać się do takich rzeczy. Trwało to kilka dni, ale się udało. Szczerze? Naprawdę spora satysfakcja.

Spytałem Mariusza, moje "1+1", o to, dlaczego finalnie dał się przekonać.

– Prędzej czy później musiałbym się zaszczepić. W firmie wszyscy się zaszczepili, nie chciałem być jedyny. Ludzie gadają, że w to nie wierzą. Rozumiem, każdy może mieć swoje zdanie, ale prawda jest taka, że to jest na całym świecie, masa ludzi się szczepi i jest okej. Mogę chodzić do rodziny, na wesela, mecze, wiem, że jak jestem zaszczepiony, mam mniejsze prawdopodobieństwo, że zarażę kogoś, kto może przechodzić to dużo gorzej. Zdrowie masz tylko jedno i po prostu stwierdziłem, że trzeba o siebie zadbać. Nic mnie to nie kosztowało, a ryzyko jest na pewno mniejsze – mówi.

I padły tutaj niemal wszystkie argumenty, których warto używać: zdrowie swoje, zdrowie bliskich, wygoda, wykluczenie, dostępność, łatwość.

Masową odporność osiągamy jako społeczeństwo od poziomu 70 proc., w przypadku wariantu Delta jest ona jeszcze wyższa, bo wynosi ok. 85-90 proc. W teorii, gdyby czysto statystycznie akcja 1+1 zadziałała i każdemu zaszczepionemu udałoby się namówić jedną osobę, mielibyśmy już to z głowy. Wiem, że to marzenie ściętej głowy, ale takie 70 proc. moglibyśmy już zaatakować. Wtedy wskoczylibyśmy do TOP10 najbardziej wyszczepionych krajów Unii Europejskiej. Dziś jesteśmy dopiero 21.