Zdrowa żywność może być przyczyną choroby. Alergie pokarmowe typu III dotykają 45% Europejczyków

Niestety nie zawsze pokarmy powszechnie uznawane za zdrowe dobrze służą danej osobie, a pewne zalecenia żywieniowe, mające zastosowanie do ogółu populacji, a nie dopasowywane indywidualnie do stanu zdrowia danego człowieka, mogą być wręcz szkodliwe. Przyczyną takiego stanu rzeczy są między innymi opóźnione alergie pokarmowe typu III (IgG-zależne) tzw. utajone. Alergia ta, w przeciwieństwie do „klasycznej” reakcji IgE-zależnej, jest trudna do wykrycia. Objawy alergii IgG-zależnej pojawiają się z opóźnieniem, natomiast reakcja uczuleniowa IgE-zależna rozwija się już podczas kontaktu, bądź najpóźniej po kilku godzinach od spożycia posiłku zawierającego alergen. Stąd w przypadku alergii IgE-zależnej stosunkowo łatwo, można określić, czego powinniśmy unikać, a wykonane badania specjalistyczne zazwyczaj potwierdzają naszą obserwację.

Alergia pokarmowa typu III rozwija się u osób, u których dochodzi do powstania zespołu jelita przesiękliwego. U zdrowego człowieka prawidłowo funkcjonująca bariera jelitowa działa na zasadzie filtra, selektywnie przepuszczając do krwi tylko odpowiednio małe i nieszkodliwe cząsteczki. Niestety tryb życia współczesnego człowieka sprzyja uszkodzeniu tej bariery i w efekcie pojawieniu się alergii pokarmowej typu III. Do czynników najsilniej zwiększających przepuszczalność jelit należą: permanentny stres, nadużywanie alkoholu, przebyte zakażenia wirusowe i bakteryjne, a także stosowanie popularnych leków np. antybiotyków czy niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Alergia opóźniona może dotykać osób w każdym wieku, w tym również dzieci i niemowlęta. Co ciekawe, powodem wystąpienia alergii typu III u najmłodszych jest matka, która w III trymestrze ciąży oraz w okresie karmienia piersią „odpowiada” za profil odpornościowy dziecka – jeśli u niej występuje alergia IgG-zależna, przekaże ją ona potomstwu.

Warto pamiętać, że opóźnienie pomiędzy spożyciem alergizującego pokarmu, a wystąpieniem reakcji jest duże (nawet 72 godziny), przez co pacjent nie identyfikuje szkodliwych dla niego produktów i nie eliminuje ich z diety. Zaobserwowano również, że chory najchętniej spożywa właśnie te pokarmy, które pogarszają jego stan (tzw. efekt uzależnienia Seyle’a).