
Powszechnie wiadomo, że geny mogą determinować wiele cech, zarówno fizycznych, jak np. kolor oczu, włosów, jak i zdrowotnych, czyli podatność na konkretne choroby oraz odporność na infekcje. Niektóre badania wskazują, że geny mogą wpływać na temperament, skłonności do uzależnień czy nawet preferencje społeczne. Ale czy komukolwiek przyszło do głowy, że odpowiadają również za… obgryzanie paznokci? Wyjaśniamy, czy to możliwe i dlaczego tak się dzieje.
Obgryzanie paznokci, znane również jako onychofagia, to powszechny problem, który dotyczy 20-30 proc. populacji na całym świecie (dane: thepsychodermatologist.com). Często rozpoczyna się w dzieciństwie, ale może utrzymywać się do wieku dorosłego, prowadząc do wstydu, problemów zdrowotnych i obniżonej samooceny.
Przyczyny "złego nawyku"
Czy za tym "złym nawykiem", kompulsywnym zachowaniem stoi jedynie stres i nerwowość, czy może istnieć genetyczna predyspozycja do obgryzania paznokci? Zajmijmy się najpierw innymi niż genetyczne przyczynami tego zachowania.
Onychofagia jest często klasyfikowana jako zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD), które może współwystępować z:
Poszukiwanie genu "obgryzania paznokci"
Wprawdzie nie odkryto jeszcze pojedynczego genu "obgryzania paznokci", jednak badania genetyczne sugerują, że pewne geny mogą zwiększać podatność na rozwój onychofagii. Jedno z nich wykazało, że niemal 37 proc. osób obgryzających paznokcie, miało co najmniej jednego członka rodziny z tym nawykiem.
Naukowcy skupiają się głównie na genach związanych z:
Zdaniem naukowców geny prawdopodobnie nie działają w pojedynkę, a predyspozycja genetyczna do obgryzania paznokci jest wynikiem interakcji wielu genów oraz czynników środowiskowych, takich jak stres, lęk czy traumatyczne przeżycia.
Dodatkowo obecność określonych wariantów genów odpowiada raczej za podatność na ten nawyk, a nie za wystąpienie takiego zachowania. Geny tworzą jedynie "podłoże", to środowisko i indywidualne doświadczenia decydują o tym, czy ten nawyk się rozwinie.
Czy obgryzanie paznokci się leczy?
Na szczęście to autoagresywne zachowanie można leczyć, za pomocą skutecznych metod, zarówno behawioralnych, jak i farmakologicznych, które mogą pomóc w jego przezwyciężeniu. Do najczęściej stosowanych należą:
Zobacz także